Las w sieci: Wilk – sąsiad czy wróg?

Jeszcze do niedawna wilk był symbolem dzikich ostępów – odległy, niemal mityczny. Dziś coraz częściej pojawia się tuż obok – w mazowieckich lasach, przy wsiach, nawet w sąsiedztwie gospodarstw. Mieszkańcy donoszą o tropach, zagryzionych psach, atakach na zwierzęta hodowlane. Trudno pozostać obojętnym. Wilk budzi emocje. Ale czy naprawdę jest wrogiem?

Wilk to dzikie, terytorialne zwierzę – silne, czujne, kierujące się instynktem przetrwania. Od 1998 roku objęty jest w Polsce ścisłą ochroną. Dzięki temu populacja systematycznie rośnie – dziś szacuje się ją na około 3 tysiące osobników. I coraz częściej pojawiają się one tam, gdzie wcześniej ich nie było: również na Mazowszu.

Młode wilki, które dorastają bez lęku przed człowiekiem, łatwiej podchodzą bliżej. Człowiek staje się elementem krajobrazu – czasem nawet źródłem pożywienia. Otwarty kompostownik, padlina, niezabezpieczona zagroda – to dla drapieżnika gotowa okazja. A wilk, który raz się nauczy, że łatwo tu zdobyć jedzenie, może wracać. I uczyć młode.

Czy to znaczy, że mamy się bać? Nie. Ale musimy działać z rozwagą. Potrzebna jest wiedza, czujność i dobre praktyki: ogrodzenia, zamykane zagrody, porządek wokół obejścia. Edukacja jest równie ważna jak ochrona – bo tylko wtedy zachowamy dystans, który od wieków dawał bezpieczeństwo zarówno ludziom, jak i wilkom.

Również myśliwi mają tu swoją rolę: obserwacja, analiza, dzielenie się wiedzą. Nie stoimy po żadnej ze stron – jesteśmy częścią równowagi. Wilk to nie przeciwnik. To dziki sąsiad, z którym możemy żyć – pod warunkiem, że będziemy mądrze współistnieć.

Czy jesteśmy gotowi na tę odpowiedzialność? Od tego zależy, czy wilk pozostanie dzikim mieszkańcem lasu – czy stanie się problemem, który sami sprowokujemy.

Autor: Katarzyna Dudek
Łowczy Okręgowy Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie

reklama