Chciałabym poznać Rosję nie tylko ze zdjęć i opowieści... – E. Wielgolaska [Wywiad PwS]

Rosyjskiego zaczęła uczyć się sama, a kilka lat później za namową swojej nauczycielki przystąpiła do międzynarodowej olimpiady z zakresu tego właśnie języka. Czy była ona wymagająca, który etap był najbardziej stresujący i do jakiego rosyjskiego miasta chciałaby pojechać najbardziej – na te i kilka innych pytań odpowiedziała nam uczennica Zespołu Szkół w Raciążu, Ewa Wielgolaska. 

[DAWID ZIÓŁKOWSKI] Od kilkunastu, jeśli nie kilkudziesięciu lat za globalny język uważa się angielski. Skąd Twoje zainteresowanie językiem rosyjskim?

[Ewa Wielgolaska] Odkąd moje starsze rodzeństwo rozpoczęło naukę języka rosyjskiego w szkole, bardzo spodobał mi się ten język i jak najszybciej chciałam się go nauczyć. Pisałam litery, uczyłam się wierszyków, słuchałam piosenek. Pamiętam, że na mojej pierwszej lekcji języka rosyjskiego, kiedy było zapoznanie z nauką, potrafiłam się przedstawić i opowiedzieć trochę o sobie, dlatego kiedy zauważyłam, że przyswajanie języka przychodzi mi z łatwością, zaczęłam bardziej przykładać się do nauki.

Jak długo uczysz się tego języka i co najbardziej Cię do niego przekonuje?

Języka rosyjskiego uczę się już piąty rok. Moim marzeniem jest odwiedzić ten piękny i ciekawy kraj, więc chciałabym móc swobodnie komunikować się, nie odczuwając żadnej bariery językowej. Myślę, że na rozwój mojej nauki ogromny wpływ ma Pani Marzanna Pietrzak, z którą rozpoczęłam naukę w pierwszej klasie gimnazjum i w dalszym ciągu ją kontynuuję.

Czy miałaś jakieś trudności w przyswajaniu rosyjskiego?

Zdecydowanie nie, bardzo szybko opanowałam podstawy, więc później zajęłam się pracami poza program nauczania, w tym różnego rodzaju prezentacje multimedialne o Rosji i jej kulturze, recytacja wierszy, karty pracy z gramatyką.

Międzynarodowa Olimpiada Języka Rosyjskiego - to brzmi poważnie. W jaki sposób zrodził się pomysł, abyś w niej wystartowała?

Pani Pietrzak zauważyła, że dobrze radzę sobie z tym przedmiotem i to ona zaproponowała mi, abym spróbowała swoich sił w konkursie.

Jak długo musiałaś przygotowywać się do tego wydarzenia?

Przygotowywania trwały kilka tygodni. Pani Pietrzak przysyłała mi różnego rodzaju materiały, karty pracy i próbne testy.

Olimpiada obejmowała m.in. testy on-line. Jaka była skala ich trudności?

Testy nie były łatwe. Zawierały nie tylko zestawy ćwiczeń gramatycznych, ale również różnego rodzaju łamigłówki, rebusy sprawdzające znajomość przysłów rosyjskich. Na pewno testy on-line nie były tak stresujące jak ostatni etap olimpiady.

No właśnie - kulminacyjnym momentem był tzw. etap „twarzą w twarz”, który zorganizowano w Centrum Nauczania Języka Rosyjskiego w Warszawie. Jak to wyglądało „od środka”?

Osoby które dostały się do ostatniego etapu, przystąpiły do pisania testu sprawdzającego pisanie i czytanie, następnie zostaliśmy zaproszeni do obejrzenia filmu. Na koniec każdy uczestnik prowadził indywidualną rozmowę z osobą z uniwersytetu.

Z Twojej perspektywy był to najtrudniejszy fragment olimpiady?

Myślę, że tak. Był to najtrudniejszy etap i na pewno najbardziej stresujący. Konkurencja była na bardzo wysokim poziomie, a ja byłam najmłodsza spośród uczestników z Polski.

Ostatecznie po pięciu miesiącach zmagań zakończyłaś je na III miejscu. Jaka była Twoja reakcja, kiedy dowiedziałaś się, że jesteś na podium?

Oczywiście nie mogłam uwierzyć. Byłam szczęśliwa i dumna, że udało mi się stanąć na podium.

Czy w parze z nauką języka rosyjskiego, idzie także zainteresowanie np. tamtejszą kulturą?

Tak, ponieważ Rosja to bardzo interesujący kraj, dlatego chciałabym go poznać od środka, nie tylko ze zdjęć i opowieści.

Masz jakieś swoje miejsce na rosyjskiej mapie, do którego chciałabyś pojechać?

Oczywiście jest wiele takich miejsc. Moim marzeniem jest zobaczyć Sankt Petersburg, jedno z najpiękniejszych miast, ale także chciałabym pospacerować po Placu Czerwonym w Moskwie oraz odbyć podróż słynną Koleją Transsyberyjską.