Całą drogę panowała cisza, przerywał ją tylko płacz dzieci... - mówi portalowi PwS Krzysztof Kruszewski, jeden z uczestników wyjazdu

We wtorek przedstawiciele gminy Baboszewo wyruszyli w okolice ukraińskiej granicy po uchodźców, którzy uciekają przed wojenną pożogą rozpętaną przez Putina. O okolicznościach całej akcji porozmawialiśmy z pracownikiem Urzędu Gminy Baboszewo i radnym powiatowym – Krzysztofem Kruszewskim.

[Dawid Ziółkowski] Skąd pojawił się taki pomysł, aby pojechać po ukraińskich uchodźców? 

[Krzysztof Kruszewski] W 2016 roku Gmina Baboszewo podpisała umowę o partnerstwie z miastem Kowel. Po tym co się wydarzyło, czyli rosyjskiej napaści, mer Kowla rozmawiał z naszym wójtem na temat potrzeb – czego im brakuje. Porozumieliśmy się także w kwestii przyjęcia obywateli Ukrainy w Baboszewie. Włączyliśmy się w to razem z przewodniczącym rady gminy Panem Sławomirem Goszczyckim, dołączył do nas także jeden z mieszkańców Pan Andrzej Lipiński oraz Jerzy Baranowski, który zapewnił autokar. Drugi kierowca to Rafał Baranowski, pracownik Gminy Baboszewo. Ustaliliśmy, że autobus, którym jechali uchodźcy z Ukrainy, przekroczy naszą granicę i w miejscowości Lublin nastąpi takie przegrupowanie. 

Ile osób wsiadło do autokaru do Baboszewa? 

Zabraliśmy 47 osób, wśród których były kobiety oraz dzieci. Nie było żadnego mężczyzny, bo jak wiadomo nie mogą w tej chwili wyjeżdżać z kraju. Oczywiście tych osób było więcej, ale część z nich została w Lublinie, część pojechała do Krakowa. 

Jaka atmosfera panowała w autokarze? 

Powiem szczerze, że kiedy wszyscy już zajęli miejsca, to zapytaliśmy te osoby, czego jeszcze potrzebują? Mieliśmy ze sobą gorące napoje – herbatę, kawę, ale odpowiadali, że teraz chcą tylko spokoju i pomocy psychologicznej. To nas bardzo poruszyło. Przez całą drogę w autobusie panowała cisza, czasem tylko płakały dzieci, kiedy się obudziły. One także były bardzo zmęczone, wyziębnięte. Dla niektórych podróż trwała nawet 14 godzin. W Baboszewie byliśmy około 4 rano.

Czy ci ludzie opowiadali o tym, co działo się w ich mieście? 

Tak, słyszeliśmy te relacje i niektóre rzeczywiście były przerażające. Osoby z Kowla dostały informację, że mają dwie godziny na to, żeby się ewakuować. Były też osoby z Żytomierza, czy z Kijowa, czyli stolicy, która jest tak ostrzeliwana i bombardowana. 

Jak w tej chwili wygląda sytuacja osób, które przyjechały do Baboszewa?

- Tak jak wspomniałem, przyjechało z nami 47 osób, a na tę chwilę w Baboszewie pozostają 33. Oni również wyjeżdżają dalej, do bliskich, których tu mają. Jedna z pań odjechała do siostry do Ostrołęki, ktoś był odwożony na dworzec centralny w Warszawie i stamtąd miał jechać do Berlina. Ci, którzy zostali, myślę, że znaleźli wreszcie chwilę takiego spokoju, wytchnienia. Są oczywiście w różnych pokojach, ale w tym samym budynku, więc tworzą jedną grupę, rozmawiają ze sobą, chociaż wcześniej się nie znali. Otrzymaliśmy także wsparcie jeśli chodzi o tłumacza, bo mimo że język polski i język ukraiński są podobne, to są jednak pewne rzeczy, których nie da się przeskoczyć. Dlatego bardzo dziękuję pani Iwonie Kowalskiej, nauczycielce z gminy Sochocin, która zaoferowała swoją pomoc. Oczywiście chciałbym bardzo podziękować mieszkańcom gminy Baboszewo, bo odzew z ich strony był po prostu niesamowity. Mogliśmy się o tym przekonać wielokrotnie, np. podczas bali charytatywnych, że nasza społeczność zawsze jest chętna do pomocy i tak było również teraz. Pomieszczenie, które przeznaczyliśmy na żywność, zapełniło się błyskawicznie. Kiedy dowiedzieliśmy się, że wśród osób, które do nas trafią będą dzieci do dwóch lat, ogłosiliśmy, że będą potrzebne łóżeczka i również te łóżeczka zostały dostarczone. NFZ zapewnia także bezpłatną opiekę medyczną dla uchodźców i wiem, że kilka osób już z tego skorzystało, skorzystały też dzieci, które przy tak długiej podróży łapały różnego rodzaju infekcje. 

Jak będzie wyglądało życie obywateli Ukrainy, którzy zjawili się w Baboszewie, w najbliższym czasie?

Oczywiście na tę chwilę ciężko jest cokolwiek planować, bo te osoby wyjeżdżają też dalej, ale na pewno jeśli chodzi o dzieci trzeba będzie pomyśleć o ich dalszej edukacji. Z pewnością będą potrzebowały nauczyciela znającego język, ale na razie ciężko jest myśleć o jakichś szczegółach.