Nie żyje Krzysztof Grabowski, sport był jego wielką pasją...

Odszedł Człowiek z pasją. Dużo za wcześnie. Spoczywaj w pokoju Krzysztof.?

Słodycze ?

Dziś nasze serca ogarnia smutek. Żegnamy bowiem na zawsze drogiego nam Krzysztofa. Człowieka niezwykłego i przyjaciela. Jaki On był ten nasz najlepszy przyjaciel? Był niezadowolony. Ciepły i serdeczny- zawsze. Gorący i radykalny - często. Zimny i nieczuły - nigdy. Krzysztof wybrał życie w godności, zawsze chodził własnymi ścieżkami. Był człowiekiem skromnym i szlachetnym. Żył pięknie, godnie i uczciwie. Nie znosił kłamstwa. Posiadał jakąś niepojętą mądrość bez pychy, gniew bez złości. Jego wrażliwość i mądrość serca, ale też odwaga i determinacja - wszystko to tworzyło niepowtarzalną całość. Krzysztof żył, tak jakby towarzyszyły mu nieśmiertelne słowa Zbigniewa Herberta z "Przesłania Pana Cogito". Przyjacielu - spoczywaj w spokoju.

Czytam i czytam i się zastanawiam nad przesłaniem postów. Wiele słów pochwał, smutku, żalu itp. a gdzie byliście jak żył. Trzeba umrzeć aby być docenionym? Wiele to on mógł wcześniej i jeszcze zrobić dla dzieciaków, młodzieży tylko dlaczego jakoś "zmarnowano" jego chęci,, możliwości. Kiedyś dawno jak uczył to nie był nauczycielem gapą, który przychodził do pracy na etatowe godziny i znikał; żył szkołą cały czas i wielu pamięta jaki posłuch miał i ilu dzieciaków coś osiągnęło pod jego opieką ...a teraz co to za lekcje WF. Jakby zajmował się jeszcze "siedlinem" to może i sławetny orlik by tętnił życiem w czasie wakacji czy czasie wolnym od szkoły. Wystarczyło, że dzieciaki zobaczyły że pojawia się na horyzoncie i spokój był. Teraz chyba takich nauczycieli nie ma bo boją się uczniów :) Miał charyzmę jako belfer i potrafił z dzieciaków wyciągnąć ich talenty. Żal, że stało się jak stało ale wg mnie mógł dużo więcej zrobić jakby wyciągnięto do Pana Krzysztofa w odpowiednim czasie rękę...

Możliwości zmarnował sobie sam . Nie potępiam ,a kto zna temat wie jak było. RIP.