Być seniorem w Płońsku. W ich życiu nie ma miejsca na nudę

Nasi seniorzy aktywnie starają się wykorzystać swój wolny czas. Uprawiają sport, spacerują, doglądają działki lub uczęszczają do Domu Seniora. Uczestniczą w różnych zajęciach; plastycznych, muzycznych czy kulinarnych. Stają się słuchaczami Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Prezentują na wystawach swoje prace malarskie, co niektórzy wydają tomiki poezji. I to wszystko nie po to, aby oszukać czas, ale żeby go twórczo wypełnić. Pokazać się innym z jak najlepszej strony. Może chcą nadrobić to czego nie zdążyli zrobić pracując zawodowo czy wychowując dzieci.

Oczywiście nie brakuje opinii, że starość się Panu Bogu nie udała. Zwłaszcza, kiedy przyjdzie choroba albo samotność. Część szuka wówczas oparcia w Kościele, nie przeszkadza to jednak szukać swojego miejsca wśród innych ludzi. Zawsze jest łatwiej, kiedy w miejscowości, gdzie się mieszka, są placówki w sposób zorganizowany i fachowy służące seniorom w rozwijaniu ich pasji. Tak jest w Płońsku. Przy ulicy Płockiej, w budynku poklasztornym działa Klub Seniora +. Jak to zwykle bywa, dominują w nim panie. Ale panowie też tam trafiają. Z kilkoma osobami z tego grona udało się nam porozmawiać.

Jak patrzę na polityków, to czuję zmęczenie

Daniela Godlewska pracowała w Hortex-ie i Zakładzie Energetycznym. - Mieszkam sama, dlatego chętnie przychodzę do Klubu Seniora. W trakcie pandemii było trochę smutno, bo nie mogliśmy się spotykać. Zajęcia prowadzone były przy użyciu laptopa. W domu, według zaleceń pań prowadzących, robiłam stroiki świąteczne, palmy wielkanocne i malowałam jajka. Materiały dostałam z Klubu. Tam też trafiły niektóre moje prace. Przez laptopa prowadzone były również zajęcia gimnastyczne, a także porady psychologiczne. Łatwiej było przejść przez czas pandemii. Lubię śpiewać, jeden z kolegów z klubu akompaniuje mi na akordeonie. Mamy tam także zespół teatralny i wokalny. Występowaliśmy w sali kinowej jeszcze przed pandemią. Dzięki uczestnictwu w zajęciach poznałam grono koleżanek i kolegów. To taka nasza senioralna rodzina. Panie, które nami się opiekują, robią to z wyjątkowym ciepłem. Chce się tam przychodzić. Niestety jak widzę te wojenki wśród polityków na górze, to czuję zmęczenie. Dlatego sympatyzuję z ugrupowaniem Szymona Hołowni. Może uda im się stworzyć coś nowego. Mają swoje spojrzenie na Polskę, no i są poza sporem głównych partii politycznych.

Jestem osobą wierzącą i praktykującą. Nie podoba mi się to do czego dochodziło w Kościele w sferze obyczajowej. Uważam, że powinno to zostać rozwiązane na drodze prawnej. Nie można takich niegodziwości zamieść pod dywan. Nie podoba mi się też, kiedy duchowni wtrącają się do polityki. Mają prawo do prezentowania stanowiska Kościoła, ale bez uzależnienia od polityków. Zresztą polityka bywa uciążliwa.

Teraz uważam, że wszystko wraca do normy. Będę mogła jeszcze bardziej realizować się w swoich zainteresowaniach. No i spotykać się ze znajomymi.

Poprawa miejskiej polityki senioralnej

Nazywam się Zbigniew Kaniak i jestem rodowitym płońszczaninem. Z wykształcenia jestem inżynierem budowlanym. W swej karierze zawodowej byłem kierownikiem budowy, inspektorem nadzoru budowlanego, ale najdłużej byłem policjantem w pionie dochodzeniowo – śledczym. Od 14 lat pozostaję na emeryturze. W okresie pracy zawodowej do nielicznych moich pasji mogę zaliczyć grę na akordeonie oraz fotografię. Natomiast na emeryturze w zakres moich pasji i zainteresowań znacznie się poszerzył. Należę do trzech stowarzyszeń i w każdym z nich jestem członkiem funkcyjnym. W płońskim Regionie Międzynarodowego Stowarzyszenia Policji IPA pełnię funkcję z-cy Sekretarza Regionu i redaktora biuletynu informacyjnego. W Stowarzyszeniu i Zespole Seniorów ,,Wiecznie Młodzi” jestem z-cą Przedstawiciela i akompaniatorem zespołu. W Stowarzyszeniu i Zespole Ludowym Gminy Płońsk ,,Swada” jestem Sekretarzem Zarządu i akompaniatorem zespołu, a jeszcze do niedawna byłem tancerzem.

Od chwili powstania Klubu Senior + w Płońsku jestem jego aktywnym członkiem i należę do kilku grup zainteresowań, z których najwięcej się w grupie wokalno–teatralnej. W ramach zajęć własnych dokonuję sam lub z koleżanką z klubu nagrań muzyczno-wokalnych, które następnie udostępniam na portalu społecznościowym. Podjąłem się też redagowania gazetki klubowej. Kiedy dwa lata temu w Miejskim Centrum Kultury powstał ,,Chór Płońszczan” – chętnie do niego przystąpiłem. Mam nadzieję, że po ustąpieniu okresu pandemii, chór ten zostanie reaktywowany.

Jak już wspomniałem wcześniej, jedną z moich pasji jest fotografia. Doczekałem się własnej wystawy fotograficznej pt. ,,Rutki Nocą”w naszym MCK-u. Od kilku lat, w zależności od stanu zdrowia, trenuję nordic walking i jeżdżę na zawody oraz rajdy. Lubię też jazdę na rowerze, codzienne spacery oraz pływanie.  

 Płoński Uniwersytet Trzeciego Wieku, do którego należę, skupia stu kilkudziesięciu seniorów. Prowadzi on nie tylko działalność edukacyjną, ale też organizuje wycieczki, wyjazdy do teatrów, daje możliwość korzystania z ulgowych biletów do kina.W Klubie Senior+ każdy płoński emeryt znajdzie możliwość rozwijania swoich talentów i pasji w odpowiednich grupach zainteresowań, bierze udział w imprezach kulturalnych, turystycznych, integracyjnych, ma możliwość udziału w akcjach wolontariackich. Trzeba przyznać, że w zakresie polityki senioralnej, sytuacja w naszym mieście znacznie się poprawiła. Najważniejsza jest jednak dobra wola seniora i jego osobiste zaangażowanie. Bez tego zaangażowania nawet najlepsze placówki kulturalne, kluby, sekcje sportowe, czy domy dziennego pobytu dla seniorów nie będą miały racji bytu.

Od lewej: Zbigniew Kaniak i Jerzy Zarzembski [Foto: zbiory prywatne]

Podróże to moja pasja

Maria Kucińska pracowała w ''Wedlu'', jak nazwała swój były zakład. Nie ukrywa, że jest emerytką z niezbyt wysokim zasobem finansowym. Jednak radzi sobie całkiem dobrze.

- Lubię podróżować, to moja pasja. Byłam na Maderze, zwiedziłam Ziemię Świętą, a także Grecję, Hiszpanię i Maroko. Marzy mi się wyjazd do Stambułu. Przyznaję, że oglądałam seriale tureckie, dlatego zafascynowała mnie ich kultura. Odwiedziłam już ten kraj, ale teraz pora na Stambuł. Zawsze z radością wracam do Płońska. To moje miasto, tu się urodziłam i spędziłam życie. Płońsk w ostatnim czasie zmienił się na lepsze. Ja pamiętam jeszcze drewniana zabudowę przy ulicy Grunwaldzkiej, gdzie były małe sklepiki. Do jednego z tych domów chodziłam na lekcje gry na skrzypcach. Ale to stare dzieje. Dzisiaj Płońsk to miasto o nowej twarzy, ale ze swoim charakterem.

Na emeryturze się nie nudzę, chodzę na zajęcia do Domu Seniora. Należę do grupy krawieckiej i ogrodniczej, bo takie są moje zainteresowania.

Stronię od polityki w wymiarze krajowym a także tej lokalnej. Nie ukrywam, że sympatyzuję z prawicą i chciałabym, aby nadal rządziła. Mają dobry plan dla młodych ludzi i wreszcie ktoś dba o takich jak ja, czyli emerytów. Choć uważam, że emerytury powinny być większe. Jednak 13-te i 14-te świadczenie bardzo się przydaje. Natomiast nie najlepiej jest ze służbą zdrowia. W Płońsku trzeba czekać nawet kilka miesięcy na wizytę u specjalisty.

Jestem osobą wierzącą i praktykującą. Uważam, że polityka to jedno, a wiara to drugie. Ja kieruję się przede wszystkim swoimi ocenami. Cieszę się, że obecny proboszcz mojej Parafii p.w. Świętego Michała Archanioła prowadzi przejrzyście sprawy związane z utrzymaniem parafii. 

Płońsk stał się moim miastem

Nazywam się Jerzy Zarzembski. Przebywam w Płońsku od 20 lat, a powodem mojego pobytu w tym mieście jest cudowna kobieta.

Obserwuje zmiany w mieście, które oceniam na plus: powstają nowe ulice, czy też place zabaw dla dzieci. Parki są zadbane. Moi wnukowie bardzo chętnie przebywali w Płońsku z powodu licznych atrakcji organizowanych przez miasto dla dzieci i młodzieży.

W Płońsku powstało wiele miejsc rekreacyjnych dla mieszkańców: ścieżki rowerowe, miejsca na spacery, basen,jak i lodowisko w okresie zimy. Wszystkie te miejsca służą podtrzymywaniu formy fizycznej mieszkańców.

Intelektualny rozwój zapewnia uczestniczenie w spotkaniach Uniwersytetu Trzeciego Wieku, czy też w imprezach organizowanych przez organizacje pozarządowe oraz Miejskie Centrum Kultury. Należałem do chóru działającego od kilkunastu lat przy MCK, wyjeżdżaliśmy do Włoch i uczestniczyliśmy w wielu konkursach. Szkoda, że działalność chóru została zakończona po zmianie dyrekcji MCK. Swoje pasje wokalne przenieśliśmy do Klubu Senior +, gdzie też braliśmy udział w powstałym chórze, ale i to się skończyło, a szkoda, bo było miło i życzliwie.

Ale miasto to nie tylko domy, place i ulice, ale przede wszystkim ludzie. Mieszkańcy Płońska, tych których poznałem i spotkałem na swojej drodze - to ludzie życzliwi, pełni dobrych emocji, szybko nawiązujący kontakty międzyludzkie.