Całe życie z uśmiechem na ustach, mimo obozowego piekła, jakie przeszła... Zmarła Pani Czesława Stawiska

11 czerwca w wieku 96 lat zmarła Pani Czesława Stawiska, płońszczanka, była więźniarka obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Śp. Pani Czesława była bohaterką jednego z artykułów na naszym portalu, gdzie opisano gehennę więźniarek najcięższego i najokrutniejszego obozu koncentracyjnego dla kobiet.  

O śmierci Pani Czesławy poinformował nas m.in. jej wnuk, Michał Spych. - W listopadzie ubiegłego roku ukazał się u Was piękny artykuł o jednej z ostatnich żyjących więźniarek największego kobiecego obozu koncentracyjnego w III Rzeszy, a prywatnie mojej babci - Czesławie Stawiskiej. Niestety w zeszły piątek odeszła w wieku 96 lat - przekazał nam Michał. - Uroczystości żałobne odbędą się w środę, 16 czerwca. O  godz. 14 w kościele Parafii pw. Św. Maksymiliana Kolbego w Płońsku rozpocznie się Msza św. pogrzebowa. Może któryś z Czytelników chciałby ją pożegnać... Babcia była dosyć znana naszej lokalnej społeczności, bo jako wieloletnia więźniarka hitlerowska, pełniła potem wiele lat funkcję skarbnika w płońskim oddziale Fundacji Polsko-Niemieckiego Pojednania, która zajmowała się wypłatą odszkodowań dla więźniów i robotników niewolniczych i przymusowych z czasów III Rzeszy - dodaje płońszczanin.

Przy tej smutnej okazji chcielibyśmy przypomnieć ów artykuł, który zawierał wspomnienia Czesławy Stawiskiej zebrane w zeszycie Pracowni Dokumentacji Dziejów Miasta Płońska pt.: ''Cena chleba".

(...) Obozowe życie było obwarowane wielką liczbą rygorów. Te świadomie zorganizowane okrucieństwa miały przyspieszać zagładę przetrzymywanych tam kobiet. Apele były o trzeciej lub czwartej nad ranem. Syreny wzywały do wyjścia z baraków nawet w siarczysty mróz. - Trzeba było wyjść z bloku i stać na placu - wspominała Czesława Stawiska. - Wychodziły esesmanki i liczyły. Stać trzeba było równo, jak w wojsku. Bo jak nie, to szczuły psami, biły pejczami. W baraku pilnowały nas blokowe i sztubowe. Były jak kapo, rządziły całym blokiem. Rozdawały jedzenie, a jeśli któraś z nas odezwała się z czymkolwiek, dostawała chochlą po głowie, tak że lała się krew. Nas nadzorowała sztubowa, która była prawdziwą sadystką. Robiła z nami, co chciała. Oglądała nam każdy trep, czy jest czysty, rozlewała wodę i kazała szorować podłogę. Byłyśmy tylko numerkami (...) – powtarza kobieta. Cały materiał znajdziecie poniżej.

[ZT]6268[/ZT]