Mieliśmy poczucie, że mamy coś swojego. Płoński teatr sprzed lat

Trudno dzisiaj sobie wyobrazić, że w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych w Płońsku prężnie działał amatorski teatr. Swoją siedzibę miał w Domu Kultury. Oczywiście znalazły się fundusze na jego funkcjonowanie. Jego historia liczy sobie przeszło ćwierć wieku. 

Znaleźli się chętni do występowania na deskach sali widowiskowo – kinowej. Bywało, że na próby aktorzy amatorzy przychodzili już nieco zmęczeni, po codziennej pracy. Jednak zapału i zaangażowania nie brakowało. A władze miasta i dyrekcja Domu Kultury dokładała wszelkich starań, aby ta forma działalności kulturalnej nie tylko istniała, ale mogła się rozwijać.

I rzeczywiście przez lata istnienia w gronie aktorów amatorów pojawiały się nowe twarze. Teatr dysponował nawet zmiennikami na wypadek choroby, któregoś z członków grupy.Istniała nawet grupa starsza i młodsza, bo pracowano z myślą o przyszłości.

Teatr na swój sposób stał się dumą miasta. Wystawiano sztuki z udziałem zawodowych aktorów przyjeżdżających do Płońska z Warszawy z Teatru Ziemi Mazowieckiej. Płoński teatr grał sztuki również w innych miejscowościach. Nie były to wyjazdy dalekie, sprowadzały się do Północnego Mazowsza, a przede wszystkim do naszego powiatu.

Przez pierwsze piętnaście lat istnienia wystawiono osiemnaście premier.

Przez pierwsze piętnaście lat istnienia wystawiono osiemnaście premier. Wśród nich ,,Balladynę”, ,,Szatana z siódmej klasy”, ,,Moralność Pani Dulskiej”, ale grano również sztuki współczesne jak: ,,Złote konie” Adama Maliszewskiego. Dużą furorę zrobiło przedstawienie Jana Drdy ,,Igraszki z diabłem”. Opiekunem zespołu był wówczas aktor Teatru Ziemi Mazowieckiej Jerzy Próchnicki.

W Warszawie podczas przeglądu teatrów amatorskich płoński teatr otrzymał wyróżnienie. Trzeba podkreślić, że aktorzy we własnym zakresie, choć ze środków Domu Kultury, szyli sobie stroje do kolejnych spektakli. Uczestniczyli również w przygotowaniu dekoracji.

W tamtych czasach najczęściej na scenie płońskiego teatru pojawiali się m.in.: Ryszard Chomiczewski, Zofia Wieczorek, Zofia Radecka, Jerzy Jakóbowski, Jerzy Kretkiewicz, czy Henryk Kwiatkowski.

Ludzie ci wykonywali różne zawody, ale czas wolny poświęcali scenie. Płońszczanie licznie stawiali się na każdym przedstawieniu. Oczywiście rozpoznawali swoich aktorów. Niektórych znali dość dobrze.

Teatr płoński był łącznikiem międzypokoleniowym. Wyrastał z naszego gruntu. Pozwalał rozwijać zainteresowania członkom grupy, a wśród płońszczan rozwijał wrażliwość i poczucie, że mamy coś swojego. Na miarę naszych możliwości.

Godne podziwu, że stroje w jakich występowali aktorzy, szyte były na scenicznym poziomie. Dobra praca, opieka ze strony dyrekcji Domu Kultury doprowadziła do tego, że w październiku 1969 roku Teatr Płoński sięgnął po II miejsce w międzywojewódzkim przeglądzie teatrów amatorskich.

Przypomnieć należy z wielkim szacunkiem, że przez lata opiekunem, reżyserem, a także kimś w rodzaju kierownika artystycznego był Bazyli Karczewski. Człowiek zasłużony nie tylko dla naszego teatru, ale także płońskiej sceny muzycznej. Razem ze swoją żoną mieszkali i pracowali w Domu Kultury. On jako animator kultury, ona jako bibliotekarka.

[DAWNY]1625732170262[/DAWNY]